Het einde van het jaar nadert…

Het einde van het jaar nadert. En ja, alle clichés blijken waar. Het jaar is voorbijgevlogen. Voor u het weet zitten we weer met een oliebol in de hand terug te kijken op wat we allemaal hebben gedaan. En dat is nogal wat.

Als sector zijn we ook dit jaar bezig geweest met een aantal belangrijke onderwerpen. In dit magazine komt dat uitgebreid voorbij. Terugkijkend zie ik dat we een serieuze partij zijn. We geven gevraagd én ongevraagd advies aan het ministerie. We zijn scherp op inhoud. Niet als doel op zich, maar gefocust om ons werk en onze bijdrage in de voedselketen op een verantwoorde manier te kunnen blijven doen. In Nederland, Europa en, als er vraag is, ook daarbuiten.

Sommige onderwerpen uit het afgelopen jaar laten mijn gedachten afdwalen. Zo was er opnieuw veel aandacht voor warme dagen, diertransport en beladingsnormen. Zoals ieder jaar stond de NVWA op de stoep. Ook dit jaar hebben we de controles goed doorstaan. Niet omdat we geluk hadden, maar omdat we weten wat we doen. Onze ondernemers zijn professionals die met kennis, zorg en aandacht met hun dieren werken. Toch lijkt het alsof er vooral wordt gezocht naar wat er eventueel mis zou kúnnen gaan, in plaats van erkend te worden wat er wél goed gaat.

En dan gebeurt er iets geks. Want terwijl wij ons onder een vergrootglas bevinden, is dit voor veel mensen ook de tijd van het jaar waarin ze druk zijn hun vakantie te boeken. De voorpret van een busreis naar de zon, of het moment waarop vliegreizigers zich als puzzelstukjes in een toestel laten schuiven. Knieën in de rugleuning van degene voor u en ellebogen in de nek van de buurman. Als sardientjes in blik, met de nodige handbagage.

Eenmaal geland begint een ander ritueel: hutjemutje in een hotel waar de muren eigenlijk net te dun zijn voor de hoeveelheid gasten. Om ’s ochtends, met een handdoek onder de arm, een sprintje te trekken naar het zwembad om een ligstoel te claimen. En dan het eten. Eindeloze rijen bij een buffet waarvan de drukte het meest doet denken aan een Black Friday-actie, maar dan met opscheplepels in plaats van kortingsstickers.

Het zal u niet verbazen: dit zijn niet mijn soort vakanties. Maar ieder jaar kiezen duizenden mensen hier vrijwillig voor. En daar is niets mis mee. Maar ik moet er wel vaak aan denken wanneer ik weer een kritisch artikel lees over diertransport. Want waar onze sector aan strenge regels moet voldoen en onder voortdurende controle staat, lijkt het transport van mensen soms wel het Wilde Westen. Wie houdt er toezicht op overvolle touringcars? Wie kijkt er mee in vliegtuigen die tot de laatste centimeter worden gevuld? En waar is de inspecteur die zich buigt over auto’s waar vakantiegangers tot aan het plafond zijn opgestapeld met koffers, koelboxen en strandparasols?

Natuurlijk, onze verantwoordelijkheid is helder: we zorgen goed voor dieren. Dat doen we elke dag. Maar soms schieten de controles en oordelen volledig uit verband. Alsof perfectie de enige norm is en één misstap het hele systeem verdacht maakt. Terwijl diezelfde scherpte bij andere vormen van vervoer – met levende wezens aan boord – ver te zoeken is.

In een verhit, te krap vliegtuig naar een te heet resort, waar verhitte ‘gevechten’ om een strandbedje plaatsvinden. Een dier heeft het bij onze transporteurs beter dan de budgettoerist. En misschien, heel misschien, helpt het als we af en toe de spiegel eens omdraaien. Wij blijven in ieder geval doen waar we goed in zijn: professioneel, verantwoord en met trots onze sector vertegenwoordigen! Ook in 2026 staan wij paraat.

Ik wens u fijne feestdagen en een mooi en bovenal gezond nieuwjaar!