Een andere wind
Het voorjaar is begonnen. Persoonlijk vind ik dit een van de mooiste momenten in het jaar. Boeren zijn druk in de weer met het zaaien van uien, het poten van aardappelen en op verschillende plekken zien we de koeien weer huppelen in de wei. Na het winterse uitzicht zien we de polders langzaam weer groener worden. En het voorjaarszonnetje van de afgelopen weken helpt om mensen hun tuintje te voorzien van groen en kleur. Ik word er blij van.
Dit voorjaar valt op dat er een andere wind waait. Een andere politieke wind wel te verstaan. Want hoewel de Europese verkiezingen al even achter de rug zijn en de Eurocommissarissen een paar maanden op hun nieuwe plek zitten, begint er nu een ander geluid te klinken. Afgelopen maand was de Landbouwcommissaris Christophe Hansen in Nederland voor een kennismakingstoer. Een man die nadrukkelijk laat doorklinken dat hij weet waar onze sector voor staat. Hij stelt voedsel en de rol van de boer als voedselproducent centraal. Daarmee is hij kritisch op de krimp van de veehouderij die Nederland vanuit het vorige kabinet voorstond. Natuurlijk moet hij het nog waarmaken en het zal best nog even duren voordat we concrete voorstellen zien. Maar combineer dit met de inzet van onze minister van Landbouw, dan kan het niet anders dan dat die enorme tanker langzaam maar zeker van koers zal veranderen.
De gewenste, en voor de voedselzekerheid noodzakelijke, koerswijziging moet nu plaatsvinden. De plannen die uit de politieke linkerhoek klinken zijn weinig hoopgevend. Nog steeds een inzet op een forse krimp van de veehouderij. Plannen waarmee men wind zaait en storm zal oogsten. Ofwel veel onrust creëren, de veehouderij te doen stoppen om vervolgens te constateren dat we voor ons voedsel afhankelijk zijn geworden van landen buiten de EU. Wachten of denken dat een volgend kabinet meer snelheid zal maken is wat mij betreft een gevaarlijke gok.
Veilig, kwalitatief goed en betaalbaar voedsel produceren is onze corebusiness. Als veelogistieke sector zijn wij onderdeel en een belangrijke schakel in die keten. We krijgen als sector nogal eens de wind van voren. Of het nu onderweg is, op social media of de journalistiek die feiten nogal eens anders duiden. Veelal gevoed door NGO’s die een andere kijk op de wereld en ons voedsel hebben. Het is moeilijk opboksen tegen organisaties die als doel hebben om de veehouderij uit Nederland te verbannen. Daarbij alles aangrijpen om de sector in een kwaad daglicht te zetten. Sommigen gaan zo ver dat ze mensen onderweg treiteren, intimideren of op social media bedreigen. Ook ik ondervind dat met regelmaat. Neergezet worden als moordenaar omdat je een andere mening vertolkt. Het moet niet gekker worden. Wij mogen dit als sector niet normaal gaan vinden. Daarom zijn we samen met de POV en LTO Nederland een meldpunt gestart om intimidatie, bedreigingen en erger in beeld te brengen. Al hebben we brede schouders en een dikke huid…doe mee en meld iedere vorm van intimidatie of bedreiging. We moeten dit stoppen. Als je een andere mening bent toegedaan, dan ga je gewoon het gesprek op inhoud met elkaar aan. Maar verbaal of fysiek geweld is ontoelaatbaar.
Terwijl ik deze column schrijf, krijg ik zorgelijke berichten over MKZ in Hongarije en Slowakije. Ik hoop dat we kunnen blijven zeggen dat we de wind in de zeilen hebben. We hebben onze handen vol aan de enorme impact van blauwtong, waarvan we nog dagelijks de gevolgen ondervinden. Laten we ons allemaal verantwoordelijk voelen om te doen wat nodig is om MKZ en andere dierziekten buiten de deur te houden. Neem het zekere voor het onzekere, neem geen onnodig risico en mijd besmette gebieden. Dat is het minste wat we kunnen en moeten doen.